Avversito

Necka. · Gość

- Jack Seeley
- 28 lat.
- Justin Timberlake.
- zazwyczaj robi za ochroniarza, jednak od czasu do czasu rozbawia ludzi tańcząc i śpiewając.
- Uzależniony od alkoholu, młody mężczyzna z wielkim potencjałem. Pochodzi z Kanady, jednak po rozwodzie rodziców uciekł z domu, obiecując sobie, że nigdy tam nie wróci. Od tego czasu minęło dwanaście lat, a on w końcu znalazł swoje miejsce na ziemi, bo Las Vegas niewątpliwie takim jest.
Chamski i ironiczny, kobiety traktuje jak kolejne statuetki.
Nazwij go jeszcze raz dupkiem...

- próbkę twórczości:
(napisana, kiedyś z nudów. Jeżeli będzie trzeba dam coś innego xD)

Chyba najtrudniej jest po prostu odnaleźć samą siebie. Dowiedzieć się kim jesteś, jakie jest twoje miejsce świecie. Świecie pełnym obłudy i zła, wojen i nienawiści, oraz miłości, która dotyka cię każdego dnia, jednak nie chce zacisnąć uścisku na twojej dłoni. Nie można znaleźć siebie na tysiącach rozstajów dróg, na których codziennie stajesz. Każdy kolejny wybór oddala cię od szczęścia, uczucia które każdy chce poczuć. Uczucia, które zabija wszelkie wątpliwości w człowieka.
Jesteśmy jedynie ludźmi, mylimy się, nie zawsze trafnie oceniamy. Jedynie Bóg jest nieomylny. Nikt także nie ma kontroli nad demonami, które czasem przychodzą pobroić. Człowiek musi popełniać błędy, ważne żeby umiał i pamiętał je naprawić.
Nikt z nas nie zdaje sobie sprawy jak wiele zaprzepaszczamy każdego dnia. Zostało powiedziane, że najsmutniejszą rzeczą, z jaką człowiek musi stanąć twarzą w twarz to, to co mogło być, więc bierzmy z życia to co najlepsze. To co sprawia nam radość, a także to co nas podbudowuje. Jeżeli jedyna szansa ucieknie, zniknie za rogiem, stracimy coś pięknego.
Starajmy się także kontrolować każdą sytuację, bo jeżeli wymknie się nam ona spod kontroli, możemy żyć w ciągłym nieszczęściu, stawać twarzą w twarz z tym co było, z tym czego już nie ma, z tym czego już nie będzie.
Wybranie właściwej drogi nigdy nie jest łatwe. To decyzja, którą podejmujemy słuchając jedynie serca. Ale czasami droga zaprowadza nas do czegoś lepszego. Czasami walczymy z żalem i wyrzutami związanych z naszymi błędami, naszą złośliwością i naszą zazdrością i wstyd za to, że nie jesteśmy tymi ludźmi, którymi mieliśmy być.
Musimy przystać, pomyśleć i dowiedzieć się prawdy o sobie. Ściągnąć maskę, pod którą ukrywamy się w obawie przed odrzuceniem społeczeństwa. Zróbmy to raz, a porządnie. Naprawmy świat zaczynając od siebie samych.

- [link widoczny dla zalogowanych]

n. · Gość

chyba jednak, dam coś jeszcze dłuższego ;]

Czasami zastanawiamy się dlaczego życie pcha nas w nieznane. Dlaczego popełniamy tyle błędów. Powinniśmy się cieszyć tym co mamy, jednak nawet to już nas nie cieszy.
Żyjemy w erze telefonii komórkowych, w erze idealnie pięknych gwiazd. Musimy się pogodzić z prawdą, która tak nas boli. Światem rządzą gwiazdy, każdy zwykły nieśmiertelnik chce być taki jak oni.
Jednak Jassmin zawsze potrafiła się wyłamać. Nie uważała się za bóstwo, jednak nie uważała się też za kogoś najbrzydszego. Była ot taka, przeciętna. Nie przeszkadzało jej nic w swoim wyglądzie, nie chciała mieć pupy jak J.LO. czy Beyonce, ust rodem od Cameron Diaz i piersi Pameli Anderson. Nie stosowała diet żadnej z anorektycznie wyglądających piękności.
Zaakceptowała siebie jaką jest. Akceptowało ją tez społeczeństwo. Była najzwyklejszą córką wysolariowanej aktorki i zakochanego w swojej pracy biznesmena.

Dla niej nie było ludzi gorszych, ludzi lepszych. Byli tylko LUDZIE.

Mimo iż była perfekcyjna w wielu dziedzinach, takich jak odmiana czasowników włoskich, kompletowanie strojów, w których wyglądała wprost prześlicznie, szermierka nie stanowiła dla niej problemu, a co dopiero polowanie, czasami zdarzały się rzeczy, których wykonać nigdy nie potrafiła. Jednak taniec towarzyski i nowoczesny były jej „konikiem”.

Bo ona jest inna...
Ona ma swój własny świat.
Nikt oprócz niej, nie ma do niego wstępu.
Bo po co?
To życie jest snem.
Tylko ona wie co w nim jest.
Jej smutki, radości, zmartwienia.
Ona sama wie czego chce.
Nikt ani nic tego nie może zmienić.
Ona kocha swoje marzenia i wspomnienia.

*

Bycie bogatym.
Marzenie każdego.
Jednak nie moje.
Fakt, mam buty od Cavalii’ego, najlepszą szminkę od Chanel, sukienkę od Prady. Niestety nie mam rodziców, którzy zawsze byli mi tak potrzebni.
Matka widzi tylko czubek swojego, poprawianego tysiąc razy za pomocą chirurgii plastycznej, nosa. Ewentualnie spogląda na swój silikonowy biust. Zajęta nową rolą, w jakimś tandetnym hollywoodzkim filmie, odwiedza nas raz do roku, w święta Bożego Narodzenia.
Ojciec dom traktuje jako swój najlepszy hotel. Wykonuje w nim trzy czynność: śpi, je i czasami usiądzie na „tronie”, w dodatku w nocy. Bo w dzień kibel przecież ma w biurze. Mam jeszcze siostrę. Rozpieszczoną egoistkę, która nie widzi świata poza zakupami, plotkami i alkoholem. Chce być taka jak matka. Pusta, a jednak piękna. Uważa, że ma przyjaciół. Jednak nie widzi co się wokół niej dzieje. Każdy czeka jedynie na większy podarunek od Bethany, która jest tak naiwna, że nie może odróżnić prawdziwych przyjaciół od tych fałszywych.
Cóż, to nie jest moja sprawa…

A ja? Kim jestem ja?
Trzy lata temu napisałam o sobie tak:

Przyszła na świat 14 lat temu, w pewną ciepłą środę.
Od małego była rozpieszczana, co też zostało jej do dzisiaj.
Musi mieć co tylko zapragnie,
Jednak potrafi się opamiętać i zrezygnować z jakiejś pierdoły.
Nauczyła się żyć jedynie szczęściem,
Które aktualnie trzyma za rękę.
Zmienna jak pogoda.

Widać, że byłam młoda i głupia.
Jak napisałabym dzisiaj? Tak:

Jestem cichym szeptem swoich własnych myśli...
Jestem lekkim wiatrem, czasem nieba tęczą...
Jestem ranną rosą nad piękną naturą...
Jestem błogą ciszą, daleką od świata...
Jestem cząstką ziemi, szukającą drogi...

Dzisiaj jestem zwykłą dziewczyną, o której od czasu do czasu napiszą brukowce. Córką światowej sławy aktorki i biznesmena, która ma dość rodziców, a tym bardziej swojej siostry. Ma dość samotnego życia, bo jedynie w tańcu odnajduje przyjaciół. Jestem rozpaczliwą częścią Jassmin, która urodziła się w 1990 roku w jednym z paryskich szpitali. Nie potrafię odnaleźć samej siebie.
Rodzice myśleli, że elitarna szkoła w Londynie będzie dla mnie i mojej siostry najlepszym rozwiązaniem, jednak tak się nie stało.
Szkoda…
Bo mam dość bycia córką aktorki.
Mam dość bycia rozpieszczonym bachorem, jak pisano o mnie w niejednej gazecie.
Mam dość bycia rozpoznawaną na ulicach.
Po prostu chcę być sobą, na co pozwala mi jedynie taniec.

KillerQ.

Nie przepadam za tekstami przeplatanymi poezją / tekstami piosenek / anaforami w takim stopniu, ale niechże będzie - na tak. To ty jesteś od Batmanów?

LipS

Dżizas, jak cudnie być zwyczajnie 'za' xD
Bez zastrzeżeń, uwag, sprzeciwów.

Hej Girl Very Happy

PeeS. Pierwszy tekst chyba starczyłby xD
Ja się tam w nim zakochusiałam Smile

PaperDoll

ja też bym była na tak

Gość

KillerQ.

No to własnie to miałam na myśli.
Batmany jak nic ; o

Balbin

hehe. Adminka za^^ Smile

Jeszcze Marc, ale mogę rzec - Welcome Smile

Gość

Kaś

Kaś za.. o ^^

Balbin

zrobiłam subforum^^ Smile

Złośliwiec.

Ja 'za'.. xD